کد مطلب:315436 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:503
چگونگی علم حضرت عباس
بدانكه فضل در این مقام كه مقام تفضیل و مدح است به معنای زیادتی و مزیت در چیزی است كه كمال باشد، مثل علم كه افضل و اشرف همه فضایل است، چرا كه آن مطلوب و مرغوب است لذاته و لغیره و نزد تمام ملل و مذاهب تقرب به خداوند منوط به علم است و نزد عوام و خواص محبوب و ممدوح است، بلكه در حیوانات موجب فضل و مزیت است چنانچه در كلب معلم صید و زنبور عسل دیده می شود و اجمالا فضیلت به علم و عمل است و آن جناب چون در علم و عمل ممتاز بود او را ابوالفضل علیه السلام گفتند. چنانچه كسی را كه منشأ خیرات كثیره باشد ابوالخیر و یا منشأ شرور كثیره باشد ابوالشرور گویند. اگر چه بعضی گفته اند كه حضرت ابوالفضل علیه السلام را پسری بوده كه نامش فضل بوده ولكن مسلم است كه حضرت ابوالفضل علیه السلام از اكابر و افاضل فقها و علماء اهل بیت علیهم السلام بوده. و معلوم است كسی كه زیر آفتاب ولایت و حجر شاه ولایت در مدرسه ی امامت حضرت حسن علیه السلام و حضرت حسین علیه السلام تربیت شده و كسب علم و نورانیت نموده باشد ما یعنی طبقه رعیت را درك مقام و مرتبه فضل او میسر نباشد.
یك دهن خواهم به پهنای فلك
تا كه گویم مدح آن رشك ملك
او دارای علم ربانی بوده، در روایتی نقل شده در شأن آن جناب كه: انه ذق العلم ذقا ذقه ای اطعمه [1] یعنی آن جناب در كودكی علم آموخته، چنانچه كبوتری بچه ی خود را غذا و آب می خوراند و هم یعنی چشنده است علم را چشیدنی.
در كتاب مستدرك الوسائل روایت شده از كشكول شهید اول علیه الرحمة كه ابوالفضل علیه السلام را در زمان طفولیت، امیرالمؤمنین علیه السلام به یك زانو گذارده و علیا جناب زینب علیهاالسلام را بر زانوی دیگر و ابوالفضل علیه السلام تازه به سخن آمده بود. حضرت به او فرمود: بود بگو یك. گفت: یك. پس فرمود: بگو دو. عرض كرد: به زبانی كه یك
[ صفحه 176]
گفته ام دو نمی گویم. حضرت او را بوسید. زنیب علیهاالسلام عرض كرد: ای پدر آیا ما را دوست داری؟ فرمود: بلی ای فرزند. عرض كرد: محبت خالص برای خداست و لا محاله و نسبت به ما شفقت است [2] پس حضرت او را بوسید.
یك دهن خواهم به پهنای فلك
تا كه گویم مدح آن رشك ملك
او دارای علم ربانی بوده، در روایتی نقل شده در شأن آن جناب كه: انه ذق العلم ذقا ذقه ای اطعمه [1] یعنی آن جناب در كودكی علم آموخته، چنانچه كبوتری بچه ی خود را غذا و آب می خوراند و هم یعنی چشنده است علم را چشیدنی.
در كتاب مستدرك الوسائل روایت شده از كشكول شهید اول علیه الرحمة كه ابوالفضل علیه السلام را در زمان طفولیت، امیرالمؤمنین علیه السلام به یك زانو گذارده و علیا جناب زینب علیهاالسلام را بر زانوی دیگر و ابوالفضل علیه السلام تازه به سخن آمده بود. حضرت به او فرمود: بود بگو یك. گفت: یك. پس فرمود: بگو دو. عرض كرد: به زبانی كه یك
[ صفحه 176]
گفته ام دو نمی گویم. حضرت او را بوسید. زنیب علیهاالسلام عرض كرد: ای پدر آیا ما را دوست داری؟ فرمود: بلی ای فرزند. عرض كرد: محبت خالص برای خداست و لا محاله و نسبت به ما شفقت است [2] پس حضرت او را بوسید.
[1] اسرار الشهادة ص 324.
[2] مستدرك الوسائل ج 15 ص 215.